ఆగండి..ఆలోచించండి…ఓటెయ్యండి..

నాడు తమిళనాడు లోని అరియళూరు వద్ద జరిగిన ఘోర రైలు ప్రమాదానికి నైతిక బాధ్యత వహిస్తూ పదవికి రాజీనామా చేశాడు అప్పటి రైల్వే శాఖా మంత్రి లాల్ బహదూర్ శాస్త్రి . దానిన ఆమోదిస్తూ ప్రదాన మంత్రి నెహ్రూ  “ఈ రాజినామా కేవలము మంచి రాజకీయాలకు ముందు ముందు మార్గదర్శకము (constitutional propriety)గా ఉంటుంది అని ఆమోదించటమైనది, అంతే కాని ఆయన ఈ ప్రమాదానికి బాధ్యుడు అని కాదు”  అన్నారు. మరి ఈనాడు ఆ శాఖ మంత్రి ఎవరండి?

వివిద సంస్థానాలను విలీనము చేసి అఖండ భారతదేశ స్థాపన కావించాడు ఉక్కు మనిషిగా పేరు గాంచిన అప్పటి గృహ మంత్రి పటేల్. దేశ విచ్్ఛిన్నతకు కుట్ర జరుగుతుంటే ప్రేక్షకుడుగా మిగిలాడు ఇప్పటి గృహ మంత్రి మరో పటేల్. 

ఆనాటి శాసన సభలలో కూర్చునేవారు, ప్రకాశం పంతులు, కాళేశ్వరరావు, సుందరయ్య లాంటి మహామహులు . మరి  ఈనాటి  చట్ట సభలలో ఎవరో కాస్త సెలవివ్వండి?

నాటి రాజకీయనాయకులలో అధిక శాతము దేశభక్తులు, నిస్వార్ధపరులు, సంఘసేవకులు, సభ్యత సంప్రదాయము తెలిసిన వారు ఉండే వారు. మరి నేటి వారు?  అసంబ్లీ సమావేశాలు మీరు టీవీ లో చూసే ఉంటారు. మాష్టారు లేనీ మా ఊరి వీధి బడి లోని విద్యార్ధలు ఇంకా ఎకు్కవ సంయమనము, క్రమశిక్షణ పాటిస్తారు.

ఈ విధమైన పరిస్థితులు రావటానకి కారణాలు ఏమిటి అని విశ్లేషిస్తే మూడు విషయాలు బోదపడతాయి :

1) ఈ దుస్థితి కాలక్రమేణా సంభవించిన ఒక పరిణామమే కానీ ఒకటో రెండో రోజులోనో, లేకపోతే నెలలులోనో జరిగినది కాదు. 

2) రాజకీయ నాయకులలో ఏ విధముగ ప్రమాణాలు (standards) పడిపోయాయో అదే విధముగ మనకు వారి పట్ల ఉండే  ఆపేక్ష (expectations) కూడా తగ్గుతూ వస్తున్నాయి. నిరాసక్తత పెరుగుతున్నది. పోలింగ్ శాతము తగ్గుతున్నది.

3) దీనికంతటకు మూల కారణము…ఓటర్లు…అంటే మనము…అంటే మీరు, నేను.. పొద్దు లో ప్రచురితమైన రాజకీయ రైలు అనే నా కథ లో సగటు ఓటరు పాత్ర గురించి ప్రస్థావించటము జరిగింది. నైరాశ్యము పాలు ఎక్కువగా ఉంది అని చాలా మంది మిత్రులు వ్యాఖ్యలు పంపారు. దానికి నా సమాదానము “నా గుండె లోతుల్లోని ఆక్రోశము నుంచి పుట్టినదే ఈ కథ” అని.  

ఒక మంత్రి యొక్కఆస్తులు అనూహ్యముగ పెరిగితే వేరే ఇంకొకడితో పోల్చి అది మామూలే అని సరిపెట్టుకుంటాము. ఒక MLA చనిపోతే అతని భార్యనో కొడుకునో, వారికి అర్హత ఉన్నా లేకున్నా, ఎన్నుకుంటాము. రాజకీయ వారసత్వము గురించి మనకు పెద్ద పట్టింపు లేదు. ఒక మంత్రి సోదరుడో, బావమరిదో ఒక బాధ్యతాయుతమైన ప్రభుత్వోద్యోగిని Tvలు సాక్షిగా అవమానిస్తే, అది మనకు రెండు రోజులు మాత్రమే వార్త. మన expectations అడుగంటాయి అనటానకి ఇంత కంటే ఉదాహరణలు ఇంకా  ఏమి కావాలి?

అలాగే పోలింగ్ 60 శాతము మించటం లేదు. ఆ 40 శాతములో కనీసము సగానికి కారణము నిరాసక్తత. “ఏ రాయి అయితే ఏమి పళ్ళు ఊడి పోయేటప్పడు” అనే ఒక భావము. వారితో సంభాషణ ఈ విధముగా ఉంటుంది.

   నేను  : ఎందుకు ఓటెయ్యలేదు? 

   వారు : ఎవరికి వెయ్యమంటావు? అందరూ ఒకటే తానులో ముక్కలే.

   నేను :  ఆ నాలుగో వాడికి వెయ్యి.

   వారు : ఉపయోగము లేదు. అతను గెలవడు.

   నేను :  …..   మౌనము  ……

కానీ APలో ఇప్పడు మిణుకు మిణుకుమనే ఒక చిన్న ఆశ.  ఒక చిన్న అవకాశము; లోక్ సత్తా పార్టీ ద్వారా. మిత్రులారా దానిని వాడుకుందాము. మన మీద పడ్డ ఆ ధన, కుల నిందలను తుడిచేద్దాము. ఈ కుళ్ళు రాజకీయాలను ప్రశ్నించే హక్కు సంపాదిద్దాము. 

ఆ 60 శాతము ఓటర్లలో మీరూ ఒకరైతే సంయమనముతో మీ హక్కు వాడండి. పళ్ళు రాలటము అనివార్యమైనప్పుడు మెత్తని రాయి వాడటము మంచిది కదా? మీరు ఆ మిగిలిన 40 శాతములోని వారైతే, మీ ఓటు వృధా పరచకుండా లోక్ సత్తాకు వేయండి. గెలిచినా ఓడినా మిగిలిన Main Stream పార్టీలకు ఒక సందేశము పంపిన వారు అవుతారు. వచ్చే ఎలక్షన్ లోనైన అవనీతిపరులకు టిక్కెట్టు ఇచ్చేముందు ఆ పార్టీల వాళ్ళు కొంచెము ఆలోచిస్తారు. పోతే, మీరు కూకట్ పల్లి ఓటర్లైతే తప్పక JP కి వెయ్యగలరు.

ఏ మహాప్రస్థానానికైనా మొదలు ఒక చిన్న అడుగే. గమ్యము చాలా దూరమని ఆ మొదటి అడుగుని విస్మరించకండి.

Disclaimer : నేను లోక్ సత్తాపార్టీ అభిమానినే గాని  అభ్యర్దిని కాను. నాకు Monetary benefit ఎంత మాత్రము లేదు.